Antik Yunan krallarından Laios’un çocuğu olmamaktadır. Derdini anlatmak için kehanet bilici Apollon’un yanına gider. Apollon, ona bir oğlu olacağını ama onu öldüreceğini söyler. Gerçekten de bir süre sonra oğlu dünyaya gelir. Laios, cellada bebeği götürüp öldürmesini emreder. Bunu öğrenen kraliçe, bebeğe kıymaması için celladı ikna eder ve onun uzak bir yere bırakılmasını sağlar. Başka bir şehrin Kralı olan Polybos, bebeği bulur ve onu sahiplenerek adını Oedipus koyar. Oedipus, büyüdüğünde kehaneti öğrenir. Ancak, gerçek babasını Polybos sanmaktadır. Onu öldürmemek için şehirden uzaklaşır. Yolculuk sırasında öz babası Laios ile çıkan çatışmada onu öldürür. Ve doğduğu şehre gelerek Kraliçe annesi ile evlenir. Annesinden çocukları olur. Bu duruma çok öfkelenen tanrılar kente kuraklık yağdırınca, Oedipus bunun sebebini sorar. Gerçekleri öğrenen Oedipus yıkılır ve kendini cezalandırmak için gözlerini kör eder. Daha sonra kentten kovularak sefil bir şekilde ölür.

Freud, bir çocuğun karşı cinsteki ebeveynine duyduğu hisleri Oedipus kompleksi ile anlatıyor. Çocuğun, karşı cinsteki ebeveyni sahiplenme, hemcinsi olan ebeveyni saf dışı etme çabası, arzusu…

Anneler oğullarının, babalar da kızlarının ilk aşkıdır. Bu yüzden, yaşımız kaç olursa olsun onlara zaafımız vardır. Erkek çocuklar, ‘iyi’ olan anneyi tanımlarken, öz bakımlarına yönelik her türlü ihtiyaçlarını karşılayan, dokunsal, tensel, duyusal varlığı korumaya çalışırlar. Hamileliğin 28. haftasında annesinin sesini duymaya başlarlar. İlk duydukları ses, ilk dokundukları ten, kokusunu aldıkları ilk insan, ilk aşk ve ihtiyaçların doyurulduğu kişidir anne.

Bu durum belki hoşumuza gidebilir, ama çocuklar için tehlikeli boyutlara ulaşabilecek niteliktedir. Kendini anneyle özdeşleştiren çocuk, özerkliğini zamanında ilan edemezse, hayat boyu ciddi sorunlar yaşar. Anneye duyulan cinsel istek, yerini ensest ilişkiye bırakabilir. Baba, anne ve oğul arasında tehdit unsuru olduğu için, babaya öfke duymasına sebep olabilir. İlerleyen yıllarda yaşanan birçok ruhsal sorunun kaynağı bu dönemin sonucudur.

Burada en büyük görev babaya düşmektedir. Baba, çocukla annenin arasına girerek ikili ilişkiyi üçlü ilişkiye çevirmelidir. Buna da oedipal üçgen denir. Çocuk-anne-baba üçgeni.

Çocuğun öz bakımına katılan, çocukla oyun oynayan, onunla vakit geçiren baba, hem anneyi rahatlatır hem de çocuğa anneden bağımsız hareket edebileceğini gösterir. Çocuk başka bir kişiliktir, anne başka. Bunu öğrenmesi için gereken baba figürüdür. Baba istediği zaman onu annesinden uzaklaştırdığı için, karı-koca ilişkisini de dolaylı olarak çocuğa aktarmış olur.

Babalar ne kadar yoğun olurlarsa olsunlar, çocuklarının ruh sağlıkları için üstlerine düşeni yapmalılar. Çocuklarına kaliteli zaman ayırmak zorundalar. Her şey onlar içinse, onların geleceği sadece maddi yatırım değil, bunu iyi bilin. Önce, ruhen sağlıklı bireyler yetiştirmemiz gerekiyor. Hayatta başarılı olmanın ilk koşulu aklı selim birey olmakta yatar. Babalar da bir zahmet taşın altına elini koysunlar artık…