Hayat inanın ki çok zor…

Şu kısacık olan hayatı güzel yaşamak varken, zaten çok zor bir ömür geçiriyorken hayatı daha da zorlaştırmanın bir anlamı var mı?

Hayat o kadar çok güzel ki, bence bunu yaşamak varken zorlaştırmanın anlamını anlamış değilim…

Yani bir birimizin hayatını kolaylaştırmak yerine zorlaştırmanın gereği yoktur. Özellikle hayat kadar zor geçerken nereye kadar mücadele yani hayat ile fazla mücadele etmemeliyiz. Belki diyebilirsiniz bazı sorunları bazı problemleri ne kadar da kafamıza takmasak da bazen da mutlaka kafamıza takıyoruz ve rahatsız oluyoruz, evet haklısınız ama süreklide takarsanız, bu durum ruh halınızı bozabilir ve yaşamınızı etkiler.

Bu durumda sizi etkiler, hiç bir şey yapamaz hale gelirsiniz. Bu tür sorunları istesek te istemesek te bazen günlük bazen da sürekli kafamıza takarak yaşıyoruz, yani kafaya takıp hayatı kendimize zehir edeceğimize, takmamaya çalışmak ve bu konuda çaba etsek, hatta çabası içerisinde bulunsak, en azından kafamıza taktığımız bu sorunu asgari düzeye indirmeye çalışırsak o güzelim günü güzel, huzurlu ve mutlu bir şekilde tamamlamış oluruz.

Hayat ile barışık olmayan nice insanlar vardır…

Bana kalırsa hayatla barışık olmadan da yaşanmaz ki, hayatı zorlaştırmanın anlamı yok bence, onun için her şeye kafa yorarsanız inanın hep yorulan ve yıpranan siz olursunuz.

Aleme bir bakın herkes haklı yani ortada hiç haksız göremezsiniz. Neden herkesin mutlaka bir problemli ve bir sorunu mutlaka vardır. O zaman kendimize hayatı zorlaştırmanın bir anlamı yok.

Unutmayınız hayatın yükünü bir kere üstlendiğiniz de bitkinlik kapınızda, nefes alacak kısacık bir zaman dilimi bile bulamayabilirsiniz.

Ve şunu size söyleyebilirim, inanın hayat çok güzel, bunu doya doya yaşamak için sevin ve sevilmeye bakın…

Çok sevdiğim şair Neyzen Tevfik’in dediği gibi;

Hayat, çatlak bardaktaki suya benzer içsen de tükenir içmesen de bu yüzden hayattan tat almaya bak çünkü yaşasan da bitecek yaşamasan da.

Her türlü zorluğuna rağmen…

Biz hayat yolculuğumuza devam edelim. Yolumuz uzun bakalım daha bu hayat yolculuğumuzda başımıza daha ne belalar gelecek bilemiyoruz ki manzara güzel hava latif herkes kendi âleminde yola devam ediyoruz. Acaba biz nerede hangi durağa kadar dayanabileceğiz kimlerle nasıl insanlarla karşılaşacağımız meçhul; gerçi biz de bir meçhule doğru buradakilerle beraber gidiyoruz. Etrafıma bakıyorum bir kuş bakışı ile bir taramadan geçiriyorum.

Kiminle konuşabilirim ya da anlaşabilir miyim. İnsanın bir kere can evinden vuruldu mu hep kararsız kalıyor şu acabalar yok mu insanın beynini kemiriyor bu acabalardan nasıl kurtulurum bilmiyorum ama kime güveneceğimi de kestiremiyorum yol uzun bakalım mevlam neyler.

Yine de kavramsız kalmaktansa iyi kötü bir dostu olmalı bu trende yoksa zamam gerçekten geçmiyor. Zamanı durdurma ve giden zamanı geri getirme şansımız da yok. Umarım gerçek candan sırdaş bir dost bulurum.

Umutsuz değilim mutlaka bir dost bulacağım.

Şimdilik fazla kafamızı yormadan manzaranın tadını çıkarıyorum.