Haydi, gelin bu gün siyasetten ve güncel olaylardan uzaklaşıp ava çıkalım…

Şu sıralar tam da mevsimi…

Nereden çıktı şimdi bu demeyin, avcılık bir tutkudur, dostluktur, doğacılıktır, atıcılıktır.

İnsanın ruhunu dinlendiren, bedenini güçlendiren vazgeçilmez bir sosyal olgudur.

Bugün avcılıktan söz edeceğim…

Yalnız palavra atmadan…

Çünkü halk arasında hep konuşulur; Avcı denilince akla palavra geliyor, haksız da değiller hani, tüfekli olsun tüfeksiz olsun, hedefini bulsun ya da bulmasın hiç farkı yok.

Atışa başlandı mı, mangalda kül bırakılmıyor.

Onca sözün arasında atışların isabetli olanları da belki vardır ama bunlar da karavanayla harman olup gidiyor, zira kimse kimseye inanmadığından işin doğrusu bir türlü bilinmiyor!

Bu sonuç da avcılığın tuzu ve biberine doyulmaz keyif katıyor.

Avcılık illeti her zaman değişik yorumlara gebe kalsa da, benim avcılığa bakış açım daha farklı.

Bana göre çevreye ve doğaya saygı, insanlığa dost, hayvanlara şefkatli olmak, gerçek avcıların benliğini ve ruhunu sarmıştır.

Elbette ki av hayvanları avlanmak için var olmuş, bir denge ve hasat olayıdır. Ancak bilinçli, kurallara uygun, hırstan yoksun bir şekilde, 'gözden ve sözden' ırak yapılması halinde ortaya çıkan güzellik, antipatik izlenimleri örtmeye yetecektir…

Bir daha dünyaya gelsem ben de avcı olmak isterdim, ama elime tüfeği almadan!..

Palavralar yüreğimizi serinletsin, günahlarımızı da Allah affetsin..  

Bugün ava çıkacaklara Rastgele…

Avcılarla ilgili yazı yazıp da fıkralarını anlatmamak büyük haksızlık olurdu.

Tebessümün yüzünüzden eksik olmaması dileğiyle hayırlı günler efendim…

KARIMI ÖLDÜRDÜM

Avcının biri nefes nefese polis devriyesini çevirir ve “Komiserim lütfen beni tutuklayın. Karıma 8 el ateş ettim”.

Komiser “Öldü mü?” der.

Avcı, “Hayır kurşunlardan hiç biri isabet etmedi”.

Komiser, “Ölmediyse neden tutuklanmayı istiyorsun be adam” deyince, avcımız, “Karım beni her yerde arıyor da onun için efendim” diye cevap verir…

RIZKINI ARIYOR

Neyzen bir gün arkadaşlarıyla yolda giderken, gökyüzünde bir atmacanın serçeyi kovaladığını görürler. Arkadaşları serçenin yardımına koşmak isteyince Neyzen kaşlarını çatarak:
"Arkadaşlar, bu atmaca kendi rızkını arıyor. Siz akşam balık, kuzu yediniz. Neden o zaman koruma hisleriniz kabarmadı da şimdi kabarıyor" demiş.