İlkokulda sıranın en arkasında oturuyor olmama güvenerek geçmiştim ortaokula. O dönemde sınıfın en uzunlarındandım. Biraz da geveze olmamdan mıydı neydi ön plandaydım genelde. Ortaokula geçtiğimde ise aslında o kadar da uzun boylu olmadığımı hatta birçok arkadaşıma göre biraz çelimsiz bile kalmış olduğumu fark ettim.

Gevezelik konusunda pek bir şey değişmemişti gerçi. Spor konusu okulun bahçesindeki basket potalarında geçirdiğimiz vaktimizden ibaretti. Beden eğitimi derslerinde yaptığımız jimnastik hareketlerini saymazsak tabi. Günlerden bir gün yakın bir arkadaşım bir spor kulübü için yepyeni bir sutopu takımı kurulmakta olduğunu, bunun seçmelerine gideceğini söyledi.

Neydi ki bu sutopu?

Aslında futbolun su içinde oynandıydı. Yedişer kişiden oluşan karşılıklı iki takım hem yüzüyor hem paslaşıyor nihayetinde birbirine gol atmaya çalışıyordu. Çok iyi yüzebilmek ön şarttı. Arkadaşıma benim de seçmelere gelmek istediğimi söylediğimde beni ikiletmedi ve sonunda Altunizade’de bulunan Burhan Felek Spor Salonu’nun havuzunda 40-50 kişinin arasındaydım. Tabi ki seçilmek istiyordum. Hem değişik bir spor yapacak hem de haftada en az 3 gün olan antrenmanlar sayesinde daha çok ailemin yanında olabilecektim.

Yatılı okuyordum zira. Antrenörümüz Osman Abi’nin “atla yüz, bakalım” komutuyla havuza atlayıp var gücümle yüzmüştüm. Ama ardından gelen “ı-ıh, diğeriii” sesiyle irkildim. Hemen havuzdan çıkıp Osman Abi’nin yanına koştum ve “tekrar yüzeyim, ne olur” dedim. Israrıma dayanamayan Osman Abi “peki madem” dediğinde bu sefer tıksırıncaya kadar yüzdüm. Ve antrenörümüzün “peki” sesiyle yıllarca hem bedenime hem sağlığıma hatta iş hayatıma yansıyacak bir spora adım atmıştım. Yıllar sonra aldığım eğitimler ve edindiğim tecrübelerle bu anıyı değerlendirdiğimde şunu daha iyi fark ettim ki insan bir şeyi gerçekten istiyorsa zaten bunu başarmaya başlamış demektir. Bunun ana nedeni insanı bu yola sürükleyen motivasyondur. Benim motivasyonum da hem ailemi daha çok görebilmek hem de bu spor ile kendimi geliştirmekti.

Peki nedir bu motivasyon?

Motivasyon yabancı kökenli bir kelime aslında. Temeli hareket etme, harekete geçirmeden geliyor. Türkçe karşılığı güdülenme, yani bir davranışı, hareketi yapma isteği. Temel psikoloji incelendiğinde Maslow başta olmak üzere Herzberg, McClelland, Alderfer gibi Kapsam Teorisi savunucularının yanında ilerleyen dönemlerde Vroom, Locke gibi modern teorisyenler konu üzerinde teoriler geliştirmiş, üzerine makaleler, kitaplar yazmışlar. Konuyu özetlemek gerekirse, insanın beslenme, barınma, üreme gibi temel ihtiyaçlarının ardından, sevilme, saygı ve takdir görme, başarılı olma gibi sosyal ihtiyaçları bulunuyor. Kişinin motivasyonu yukarıda saydığım sıra içinde ihtiyaçlarının giderilmesi doğrultusunda artmaya devam ediyor. Tabi önemli konu kişinin bu ihtiyacının da farkında olması gerektiği. Kimi zaman bir işi bitirmeye çalışırken yemek yemeği unutmamız o işi bitirme isteğimizin beslenme ihtiyacımızın önüne geçmesinden kaynaklanıyor. Bu alanda çevremizden gelen uyarılar da bizler için motivasyon kaynağı olabiliyor. Buradan çıkarımla motivasyon içsel ve dışsal faktörler neticesinde gelişebiliyor.

Öte yandan teknolojinin, gelişimi ile ihtiyaçlar da istekler de değişiyor, farklılaşıyor. Bu nedenle de temelde motivasyon dürtüleri aynı kalırken, bunların karşılanma şekilleri kuşaklar içinde farklılaşmaya başlıyor. Nihayetinde, başarının sırrı hiç değişmiyor. Çünkü, temel hep aynı. Öncelikle gerçekten istemek gerekiyor. Çünkü insan gerçekten istemekle motive oluyor ve başarmak için çaba göstermeye başlıyor. Tabi bunun için ne istediğimizi bilmek, karar vermek çok önemli. Unutmayalım, gerçekten istersek, yapamayacağımız hiçbir şey yok. Yeter ki ne istediğimizi bilelim. Ve bu konuda çaba gösterelim. Çünkü insan gerçekten isterse, yapar!

İsteklerimizden vaz geçmediğimiz sağlıklı günler dileklerimle,