Düşünün bir insan da tekmelenip, eli - ayağı kesilip işkence, tecavüz, istismar edilse, aç bırakılsa, Allah korusun bir ay sürmez vahşi bir canavara dönüşür. Köpek ve kedi gibi hayvanlar, yaratılışı gereği zaten etobur hayvanlardır. Betonarme bir şehir ortamında yaşaması ekolojik yaşam şartlarını zorlamaktadır Her iki canlı, hem insan, hem hayvan için, zaten çözülmesi gereken ilk bariz sorun, yaşam alanlarının ayrılması gerekliliğidir. Allah katında, can candır, insan, hayvan hepsi onun ümmetlerindendir.  Kimi insanda mantık şu:  “Allah varlıklar arasında en üstün insanı yaratmıştır.”  Peki, en üstün olmak  bize emanet edilen hayvanları katletmek,  korumamak,  iki dilim ekmeğe, bir tas suya muhtaç etmek midir?  Üstün insan olmak; Rabbimizin yarattığı bütün yeryüzüne, özenle bakacak ve ihtiyacımızdan fazlasına elimizi uzatmayıp bu düzene zarar vermeden sadece bir emanetçi olduğumuzun bilincine varmakla mümkündür.  Hem insan, hem hayvan güvenliği için el insaf diyorum. Bilinçli bir Müslüman; yaratılan canlı ve cansız her şeyin, bir taşın bile Allah’a hamd ve tesbih ettiğini bilmeli, bu bilinç ile davranmalıdır. “Kainatta hiçbir şey yoktur ki hamd ile Allah’ı tesbih etmesin, onu anmasın, ona dua etmesin. Fakat siz onların bu tesbihlerini, zikirlerini, dualarını fark etmiyorsunuz.”  (İsra, 17/44) Bu ayette geçen “şey” kelimesi canlı-cansız her varlığı içine alır. Biz insanlar akıl ile donatılan canlılarız. Hayvanlar ise şuur dediğimiz kendi ihtiyaçlarını temin edecek ve onları tehlikelerlden koruyacak doğuştan sahip oldukları materyalistlerin “içgüdü”, inananların ise ilahi bir sevk ve “ilhamat” dedikleri bir takım özelliklere sahiptirler. Hayvanlar ihtiyaçları dışında olanı öldürmez, zarar vermez iken; işkence, istismar, tecavüz etmez iken; akılla donatılan insanoğlu, nasıl oluyor da bunca vicdansızlığı yapabiliyor akıl alır gibi değil.  Sevgili peygamberimiz “Kim bir serçeyi boş yere sırf eğlence olsun diye öldürürse, kıyamet günü o serçe feryat ederek Allah’a şöyle seslenir. “Ey Rabbim! Falan kişi beni gereksiz yere öldürdü, herhangi bir fayda için öldürmedi.”  Hayvanları acımazsızca katledenlerin, bu hesabı Allah katında vermesi mümkün değildir.

Zevk için avlanmayı yasaklayan yüce dinimiz İslam; bu kadar açık, net örneklerle her canın ne kadar değerli olduğunu beyan ediyor. O halde bencilliği bırakalım. İlla etinden sütünden faydalanmasak da, her canlının doğada bir görevi, önemi var ve her şeyden önce tıpkı kendi  bedenimiz gibi insanlara sadece emanettir. O vakit sahibi olmadığımız her şeyin biz dahil sahibi olan kudretli Rabbimize döndürüleceğimizin ve hesap vereceğimizin bilincinde yaşayalım. Hz. Peygamberimiz (S.A.V): “Kıyamet gününde her hak sahibine verilecektir. Hatta, boynuzsuz olan koyun bile boynuzlu olan koyundan hakkını alır.” buyurmuştur. O halde insan olarak aklımızın rehberi vicdanımız, merhamet ve şefkatimiz olsun. Mutlak geleceğinden şüphe olmayan bir hesap gününü unutmayalım.