Kitapta anlatılan hikaye gerçek bir yaşam hikayesidir. Daha 4 günlükken bir ekmek fabrikasının bahçesinde, ölüme terk edilen masum bir kız çocuğunun yaşamını anlatmaktadır. Bu hikayede annesini bulma umuduyla,bir kez anne diyebilmek için yaşayan Leyla’nın geçirdiği dram dolu günleri, ayları, yılları göz yaşlarımı tutamayarak okudum.Hayatta yapayalnızlığın, kimsesizliğin, sahipsizliğin acı gerçeklerini iliklerime kadar hissederken, unuttuğumuz birçok değeri, sahip olduğumuz en değerli varlığın aile olduğunu bir kez daha anlayacağız.Tek hayali mutluluğu bulmak,annesine kavuşmaktı Leyla’nın. Genç kızlık döneminde hayalinin peşinden dolu dizgin koşarken ve iş hayatında gördüğü mide bulandırıcı entrika dolu günler geçerken. Hayatına giren insanlara masumca,saf duygularla yaklaşan Leyla maalesef bunun bedelini acılar çekerek ödeyecektir.

Kitaptan bir paragraf;

 “Evet isyankardım ama bu kadar dayağı da hakketmiyordum. Benim hakkımda tutanak tuttular ve yuvaya döndüm. Tabi Mustafa’nın ismini hiç vermedim, çünkü kaçma planları yapıyorduk. O benim ilk aşkımdı.”

Ve ardından muhteşem bir dörtlük hatırlatacak olursak

“Ne yalanlarda var, ne hakikat ta
 Gözümü  yumdukça gördüğüm nakış
Boşuna gezmişim ,yok tabiatta
İçimdeki kadar iniş çıkış”

                                                                                             Necip Fazıl Kısakürek

Anneler gününüz kutlu olsun, ailenizle birlikte sağlık huzur ve mutlulukla yaşayacağınız bir ömrünüz olsun. Son olarak tüm ışıklar sönse bile, umut ışığımızın sönmemesi dileklerimle. Mutlu günler...