Biz İLKOKULDA iken,

ANDIMIZ’ı bağıra bağıra okuyanlar;

Doktor olduk,

Avukat olduk,

Mühendis olduk,

Öğretmen olduk,

Sanatçı olduk, 

İşçi olduk,

Esnaf olduk,

Polis olduk,

Asker olduk,

 Gazeteci  olduk, (İyi ki; Doğru Haberleri, kendileri gibi Dik kalemleri olan Gazeteciler var ki, bu satırları yazma fırsatı verdiler BANA… (Şu anki sonsuz Basın özgürlüğünde!…)

İnşallah son yazdığım meslek grubu GAZETECİLER sayesinde Topluma sesimi duyurabilirim diyebilirim…

  Meslek grupları hiç mühim değil. Durumu vaziyeti idrak edecek derece iyi insan, vatana faydalı, büyüklere saygılı, küçüklerine sevgili olmayı hep yeğledik şiar edindik Ama; Asla ANDIMIZ DA Söylediklerimizden utanacak kadar ŞEREFSİZ olmadık. ATATÜRK’ümüzün Veciz İfadesi; “NE MUTLU TÜRKÜM DİYEREK” Bir ölür Bin Diriliriz.

İlkokul Çağlarımızda çoğumuzun anlamını kavrayamadığımız ve bugün dahi çok ihtiyaç duyduğumuz ANDIMIZ daki  topluma da yol gösterici sözleri, ifadeleri uygulamalıyız. Okuduğumuz ANDIMIZI, düşman işbirlikçilerin dahi yapamayacağı YASAKLAMAYI kim, niye, niçin yaptı, yapıyor? Açıklasınlar ki; Bir sonraki yazımda CEVABINI vereceğim…

Okullarımızda, İstiklal Marşı Törenlerine Müteakiben; Hep birlikte ciğeri hançerimizi yırtarcasına okumayı da Arz ve teklif ediyorum.

GÜZEL TÜRKİYEM Vatanım için; Temellerine, yeminlerimle AND ile,  taş değil!.. Ölümüne Baş koyarcasına…