Ya herkes haklı kime kızayım hangi nedenle ne hakla, bazen de kimseye kızamıyoruz, sadece kendimize kızıyoruz. Haklı ya da haksız olduğumuz durumlardan değil de, karşımızdakilerin bizi anlamadığı zamanlarda susup hep içimize atıyoruz.

Bir bakıyorsunuz, sürekli başkalarını karalayanlar, onları küçümseyerek kendilerini yücelten insanlara tip olmamak elde değildir. Hep birileri hakkında kötü şeyler söylen insanlar var ya inanın bir bakın aşağıladığı kötülediği o kişiler o insandan daha üstün olduğunu göreceksiniz. Gerçekten haklı olanın hakkı er ya da geç mutlaka kendiliğinden ortaya çıkar.

Bazı insanlar vardır ne yaparsanız yapın onlar için fark etmiyor. Kendilerini hep haklı sanıyorlar ama haksız olduklarına bir türlü ne anlatabiliyorsunuz ne de ikna edebiliyorsunuz çünkü anlamıyorlar değil, anlamak istemediklerinden dolayı hep kendilerini haklı görüyorlar. Sen de haklısın, bende haklıyım o zaman haksız olan kim.

Bazıları hep ben haklıyım diye yüksek sesle yırtınmaya başlarlar, herkeste bilir haksız olanların sesi çok çıkar, haksız olduğunu bildiği halde suçunu kapatmak için her türlü yalana iftiraya baş vururlar. Bu tip insanlar ne hak nede hukuk nedir bilmezler, haklı olmuş, herkesin hakkını gözeten haksız. Herkes haklı haksız olan kimse yok da peki bu kadar haksızlıklar, onca acı ve gözyaşı nereden geliyor.

Demek ki kötü insanların uyguladığı haksızlıklar değil, iyi insanların suskunluklarından dolayı haksızlıklar ortadan kalkmıyor, ya da tepkisiz olmɑlɑrının ɑsıl nedeni korkɑk olmɑlɑrı değil de rɑhɑt olmɑlɑrından mıdır ki haksız olanların sesleri her zaman çok daha yüksek çıkıyor.

Ne diyelim rahat olalım olmasına da lazım fakat duyarsız kalmak değil. Açık sözlü olalım fakat edepsiz olmayalım. Dünya değişiyor ama değişmeyen tek şey her şeye duyarsız kalmak ve duyarsızlığın bir erdem gibi görüldüğü ve çoğaldığı bu dünyada acaba haksızları haklı bir duruma getirmiyor mu?

Sonuçta herkes susarsa bu haksızlıklar kim dur diyecek, neden toplum bu kadar acaba duyarsızlaştı.