2023’ten çok umutluydum çok.

Sadece dünyamızda ve yurdumuzda değil özel hayatlarımızda da yol açtığı felaketleriyle terör estiriyor.

Dünyanın dört bir yanında meydana gelen doğal afetlerden ülkemizde payına düşeni alıyor.

Yetmedi; insan olarak, fert olarak yaşayan herkesi kahredecek bir şeyler buluyor ve üzüyor. Toplumları ve toplumları toplum yapan herkesi üzen ve üzecek bir yıl 2023.

3 ayda bu kadar felaket yaşadık. Önümüzde yaşanacak 9 koca ay var. Her ay kim bilir içinde neleri, hangi dertleri, hangi acıları barındırıyor?

İlk üç ayında bunları yaşadıysak, yaşanmayı bekleyen 9 ayın içinde bizi nelerin beklediğini tahmin dahi edemiyorum.

2023’ten nefret etmeye başladım.

Açıkçası korkuyorum.

Bu iyi niyetli bir yıl değil. Olmadığını da binlerce insanımızı depreme, sele kurban ederek gösterdi. Toplum olarak yaşın eksik olmadığı gözlerimiz, şimdi bireysel felaketlerimiz için akıyor.

Ağlıyorum. Çünkü çok sevdiğim bir insanı kaybettim.

Ağlıyorum. Çünkü o artık yok

21 Mart Salı günü kaybettim

22 Mart Çarşamba günü toprağa teslim edildi

23 Mart Perşembe (Hayata O’nsuz başladım)

Başta ben olmak üzere onu sevenler O’nun olmadığı O’nsuz bir hayata nasıl alışırız bilemiyorum.

Dün yaşadıklarımı unutmayacağım. Bana o kötü anlarımda destek olan çalışma arkadaşlarıma, sosyal medyada ki canlarıma fert fert teşekkür ediyorum.

‘Ölüm’ bir insanın yaşayabileceği en büyük acı.

Tam ‘Buldum’ derken, bulunan o insanın kaybını yaşamak kadar kötü bir şey yok.

O benim yollarımın efsane arkadaşıydı

Ne zaman bir yerden bir yere gitsem O, elindeki telefonla bana yol boyunca yaren olur, sohbet ve mesajlarıyla yolculuklarımın çabuk bitmesine önemli katkı sunardı.

Anlayacağınız herkes için sıkıcı olan yolculuklar benim hayatımda O’nun sayesinde kolaya döner, hatta keyif veren angaryalara dönüşürdü.

Özellikle ölümcül bir hastalığın pençesinde kıvrandığım günlerde, kopmak üzere olduğum hayata, O’nun moral dolu sözleriyle döndüm dersem abartmış olmam.

O artık yok.

Yol arkadaşımı kaybettim

Hayatım bundan böyle O’na dua etmekle geçecek.

O’nu duasız bırakmayacağım.

Çok annemin ölümünden sonra çok sevdiğim ikinci varlığı da kaybettim

Yediğim vurgunun ne adı var ne tarifi

Lütfen siz siz olun: Sevdiklerinizin kıymetini bilin

Gazeteci arkadaşım sevgili Selahattin Uzun’un sıkça söylediği gibi

“Her anınızı, yaşayacağınız son anınızmış gibi yaşayın”

Yaşamınızı, yaşayamamaktan doğacak pişmanlık ve keşke’lerle doldurmayın.

Aksi halde yaşayan bir ölüden farksız olursunuz.

‘Ben’ örneğinde olduğu gibi…